Þegar lífið býður þér sítrónu brostu og biddu um salt og tequila

Haustið 2009 byrjaði ég í Ritlist í Háskóla Íslands. Námið snýst um að þjálfa nemendur í að skrifa texta og temja sér skapandi hugsun. Námið byggir á vinnusmiðjum og almennum kúrsum í bókmenntasögu og bókmenntafræði. 

Vikulega eða því næst skilum við inn verkefnum sem við höfum samið eftir lauslega gefnum fyrirmælum.

Hérna langar mig að birta það sem ég hef verið að skrifa og biðja ykkur kæru lesendur að skilja eftir smá orð um textann. Ég þarf að læra að taka gagnrýni svo endilega verið hreinskilin ( innan marka skynseminnar þó).

Hér er fyrsta verkefnið. Fyrirmælin voru -göngulag- 2500 orð.

Húsið  og ég

Þegar ég geng samhliða sólinni um Þingholtin á morgnana, rétt áður enfuglarnir byrja að syngja, heyri ég fótatak mitt óma. Það er líkt  og í hverju skrefi vilji það bjóðaheiminum  góðan dag og þakka fyrir að fáað slá taktinn enn á ný.

Þegar ég geng slæ ég taktinn meðfótunum. Jörðin spilar hljóminn.  Samanmyndum við göngulag.

Það er misjafn hljómur í hverjuhúsi,  í hverjum stíg,  takturinn í mér  er líka misjafn.  Á hverjum degi, á hverri  leið, íhverju húsi myndast nýtt göngulag.

Þegar ég geng inní húsin reyni ég aðhlusta eftir því hvernig húsinu líður. Kannski var mikið búið að rífast íhúsinu rétt áður en ég kom og húsið er hrætt, dregur sig í hlés og reynir aðláta sem minnst fyrir sér fara. Þá er húsið lágraddað og hljómurinn varlaheyrist.

 Í öðrum húsum ríkir gleði meðal íbúanna oghúsið tekur undir og brakar og ískrar í hverjum takti og hlær.

Verst finnst mér þó að koma inn íhúsið þar sem fyrsti eigandi þess dó. Þó að það sé langt síðan er húsið ennsorgmætt og grætur í hverjum takti sinn fyrsta íbúa sem dekraði við það svo velþegar það var bara ungt nýbyggt hús, ómálað og litlaust. Íbúinn blístraði samalagstúfinn  þegar hann málaði húsið áfallegum sumardögum, dyttaði að eldhúsinnréttingunni á haustkvöldum og kveiktiupp í arninum á köldum vetrarmorgnum. Þegar ég slæ taktinn í þessu húsi spilarþað þennan lagstúf og engist um af sorg og söknuði. Í dag syngur enginn í þessuhúsi né hugsar fallega um það. Í dag eru íbúarnir ólánsfólk sem hvorki ég néhúsið getum bjargað. 

www.brudurin.blog.is

ég elska

• að fara í laanga sturtu, helst með olíu og salti.
• að bera á mig krem með góðri lykt
• setja Billy Holiday á spilarann, fá mér heit te og stara útum gluggann og láta mig dreyma
• gott hvítvínsglas með góðri vinkonu
• allar þær stundir sem ég á með mínum tilvonandi eiginmanni
• að geta verið í skóla
• að vera búinn að ákveða hvað ég ætla að læra þegar ég verð stór
• tilhugsunina um að eftir smá tíma verði ég gift sálufélaganum, besta vininum og stóru ástinni minni
• heita golu og sól
• að lesa góða bók
• að fara í sund
• bjartan kaldan vetrardag
• að liggja í heitum potti í grenjandi rigningu

en það sem ég mundi samt vilja

• að allir gætu farið í sturtu á hverjum degi og látið sig dreyma yfir tebolla
• að ég væri ekki svona drullustressuð yfir því að fara í Háskóla
• að ég næði af mér tugum kílóa fyrir stóra daginn
• að þvottahúsið, geymslan, og eldhúsið væri ekki eitt og sama herbergið í íbúðinni
• að ég sæi bæði sjó og fjöll útum gluggana mína
• að ég væri aðeins minna löt
• að ég kæmist í heimsókn til vinkvenna minna útum allan heim
• að við kæmumst í brúðkaupsferð í sumar
• að ég kynni að baka brauð og elda góðan mat

Eigið friðsaman hvíldardag

Sögutíminn í dag breytist í íslenskutíma þegar orðið þrætuepli kom fyrir í textanum. Æi hvað þessu litlu dúllur eru gússí mússí. Í sama hóp var umræða um fatnaðinn föðurland um daginn, þá hafði engin heyrt þetta orð eða munað eftir að nota, ég þagði og klóraði mér undan föðurlandinu á meðan enda óvenju kalt þann dag.

Heyrði í útvarpinu í dag umræður um rafrænt einelti. Ég hef stundum velt því fyrir mér hvað fer úrskeiðis í þroska barna sem fær þau til að stríða og leggja í einelti. Fyrst þegar þau fæðast eru þau svo hrein og falleg eða eins og Þórbergur orðaði það svo nálægt honum guði, seinna rannsaka þau sanleikann og uppgvöta heilann sinn og eru svo falleg á meðan, en einhverstaðar á eftir þessi virðast sum börn breytast í skrímsli með orðaforða og  gjarðir sem ég blikna við að hugsa um. Mér er það um megn að skilja þetta, því miður annars gæti ég hafa forðað fullt af börnum þar á meðal sjálfri mér frá einelti.