ímyndunarafl borgar óttans

Þoli ekki góða staði. Þegar maður er að taka til og ákveður að setja eitthvað á góðan stað. Og man svo ekki hvar þessi góði staður er. Er að hugsa um að búa til skáp sem heitir góður staður. Setja allt þangað sem mér finnst að þurfi að vera á góðum stað.

En mikið rosalega er ég ánægð að það hafi loksins verið eitthvað gert við hinum hörmulega leikfangaskorti sem hefur verið í landinu undanfarna áratugi. Börnin dagsins í dag hafa hreinlega þjáðst sökum þess. Ég get meira að segja ljóstrað því upp núna. Um daginn þegar ég var á leiðinni heim úr vinnunni þá sá ég barn úti að leika og það var að nota ímyndunaraflið. Ég var mjög hissa. Næstum því jafn hissa og þegar ég gekk heim og sá hversu heimskuleg bílaómenningin er hér í borg óttans. Fussum svei að maður skuli vera partur af þessu þegar maður er sjálfur á bíl. Vona að ég geti flutt úr Reykjavík sem fyrst.

 

Athugasemdir

[Hrönn Sigurðardóttir, 12.11.2007 kl. 07:23]

Nefnilega!! Guð forði því að börnin verði leikfangalaus....... eða kannski sjá allar þessar dótabúðir sem landinn stendur í BIÐRÖÐUM fyrir utan um það??

Ég fæ aumingjahroll og skammast mín fyrir að vera einn hluti í jöfnunni!

[Oddný (IP-tala skráð) 12.11.2007 kl. 10:46]

Guð minn almáttugur, var það að nota ímyndunaraflið?!? Er það ekki eitthvað ofan á brauð? Vita foreldrar barnsins af þessu?

Hvað varðar góða staðinn, þá var ég alltaf að lenda í þessu í gömlu íbúðinni, að setja eitthvað á góðan stað og finna það ekki aftur.  Þegar við fluttum ákváðum við að litli skápurinn fyrir ofan ískápinn væri "góði staðurinn". Svo nú er ég hætt að týna hlutunum

[Kristín Katla Árnadóttir, 12.11.2007 kl. 14:09]

Þetta er rétt hjá þér mig langar, líka að flytja úr borg óttans.

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 13.11.2007 kl. 09:55]